Silvia Rubal regresa al primer equipo del Burela FS “no mellor momento deportivo da miña carreira”

La burelesa Silvia Rubal jugará esta campaña en el primer equipo del Burela FS femenino. Después de completar una gran temporada en la Preferente Futgal con el filial, donde anotó 43 goles en 26 partidos portando el brazalete de capitana, la jugadora y entrenadora de la base laranxa regresará a la máxima categoría y se pondrá a las órdenes de Belén Feal en el mes de agosto. En su presentación como nueva integrante del primer equipo estuvo acompañada de Marcelino Luna, directivo y responsable del equipo femenino.

Silvia Rubal Casas (Burela, 02/10/1995) es una ala-cierre diestra contundente, competitiva, inteligente tácticamente y que cuenta con pasado en las máximas categorías española e italiana. Tras formarse en las categorías inferiores del Ribadeo FS y el Burela FS, con 15 años debutaba en el primer equipo laranxa y en la campaña 2012/2013 formaba parte de la plantilla que logró el primer histórico doblete de Liga y Copa para la entidad. Dos años más tarde se marchaba al Rioja FSF para seguir en Primera División y un curso después regresaba a Burela, compatibilizando el filial en Autonómica con el primer equipo durante dos campañas y logrando la segunda Liga y una Supercopa para el club. Posteriormente emigraba para Italia, donde pasaría cinco temporadas antes de regresar a Galicia. En el país transalpino jugó para el el FiberPasta Chiaravalle, el ASD Manfredonia 2000 y el ASD Doria Torrette Femminile, todos ellos de Serie A2 (segunda categoría nacional) hasta enrolarse en la 2020/2021 en el Città di Falconara, con el que venció una Coppa Italia, y en la 2021/2022 en el Calcio Padova Femminile, ambos conjuntos de la máxima categoría italiana.

En Italia tuvo la oportunidad de hacer ya sus pinitos como entrenadora, dirigiendo en Falconara al filial del histórico equipo de la región de Las Marcas. Luego de un año en Padova cerró su estancia en tierras italianas y se comprometió con el Castro Bloques Cando, de Segunda División, en el que estuvo hasta enero del 2023, cuando se marchó al Grupo Forma-t Vilalba, que competía por aquel entonces en Preferente. Tras cinco meses en la capital chairega, regresaba en la campaña 2023/2024 al Burela FS para entrenar en la base y competir con el filial, con el que lograría un brillante ascenso a Preferente Futgal y este último curso ayudaría a firmar un notable quinto puesto.

Silvia está muy ilusionada y responsabilizada con el reto que supone regresar al primer equipo. “Xogar no primeiro equipo do Burela FS sempre foi, desde moi pequena, o soño da miña vida, deportivamente falando. Foi un soño que puiden cumprir con 15 anos. No seu día fun moi feliz e que volva chegar esta oportunidade foi algo totalmente inesperado e tamén é un plus porque ao final vou vivir a mesma experiencia pero desde un punto de vista moi diferente. Con 15 anos era unha nena que aínda se estaba formando, tanto persoalmente como deportivamente, e hoxe a miña personalidade xa está definida e estou moi ilusionada con poder afrontar esta nova experiencia”, explica.

La cierre de Burela, que va a ser la jugadora más veterana que suba desde el filial este verano, cree que “a responsabilidade de estar no primeiro equipo é un sentimento que debemos ter todas, porque ao final o Burela FS é un gran club”, pero reconoce que no es lo mismo gestionar este reto “tendo 20 anos que con case 30, xa que dun xeito lévalo quizá dunha forma máis lixeira que do outro, pero non é algo que me asuste e é unha responsabilidade bonita e afrontareina dando o mellor de min en cada momento”, señala.

Silvia espera que sus pasos anteriores por el primer equipo le ayuden a llevar mejor este desafío. “Creo que calquera experiencia que vivimos na nosa carreira nos ensina determinadas cousas que imos pode empregar no futuro. Daquel primeiro dobrete aprendín moitas cousas e seguro que me pode axudar”, indica. Asimismo, su faceta de entrenadora le sirve para entender mejor las cosas como jugadora. “É algo que me está axudando moito e me axudará no futuro porque todo xogador ou xogadora pensa de xeito egoísta, é ambicioso, quere xogar todos os minutos e dalgún modo protesta cando non o fai. É difícil entender a posición dun adestrador ou para min érao polo menos e ser adestradora agora axudoume moito a entender o difícil papel que hai detrás da persoa que dirixe un grupo”, enfatiza.

Asimismo, considera que está en el mejor momento deportivo de su carrera. “A verdade é que sempre pensei que o mellor momento na carreira deportiva dunha persoa estaría nos vinte e poucos anos, porque con esa idade normalmente tes un bo físico, eres moza e xa vas tendo unha madurez, pero supoño que cada persoa é un mundo e viralle o mellor momento en diferentes etapas. No meu caso si que considero que estou no mellor porque, a pesar da miña idade, encóntrome nun bo nivel físico e mentalmente síntome moito máis madura que cando tiña 20 anos. Quizais con 20 anos o meu físico era mellor, pero agora síntome máis completa”, asegura.

La futbolista mariñana se define como “unha xogadora moi intensa, que vive moito o fútbol sala e iso fai que me esixa moito a min mesma e tamén o faga coas compañeiras”, apunta. “Tanto nos días días bos como nos malos, intento dar sempre o que o grupo necesite e tamén me considero unha xogadora con moito carácter, que fun xestionando co paso dos anos, e cun forte sentimento de pertenza ao club. Penso que, por riba de todo, son unha xogadora de equipo e creo que no fútbol sala o máis importante é a forza do grupo”, añade.

Silvia espera aportarle al equipo también a “nivel humano, porque son unha persoa á que lle encanta que o vestario estea unido e traballo para que así sexa, porque me parece algo fundamental, así como transmitir o sentimento de pertenza a este club, que o sinto moito”, afirma. Mientras, a nivel deportivo aguarda “transmitir a experiencia que podo ter con respecto á xente máis noviña e estarei para aportar todo o que sexa necesario”, asegura.

La ala-cierre espera que se puedan sobreponer a todos los contratiempos que surjan durante el curso. “Creo que esta tempada vai ser moi atípica con respecto ao que estamos acostumadas e espero que o equipo e o club esteamos unidos e con traballo e moitas ganas saquemos adiante as dificultades que se nos poñan por diante. Espero estar nun equipo que loite cada balón, que cada unha saque o mellor de si e así seguramente consigamos facer un gran traballo en Primeira División, aínda sendo un equipo moi humilde e moi novo”, indica.

Finalmente, Silvia Rubal se dirige a la Familia Laranxa. “Levamos vivindo moitos anos nunha realidade asombrosa onde todo era perfecto e sempre se buscaban os títulos. É moi bonito vivir nesa realidade, pero ao final é algo que custa manter e baixar deses estándares non ten porque ser sempre algo negativo. Ao final todo ten o seu punto positivo e negativo e supoño que este ano hai que valorar outras cousas que, quizá ganando tantos títulos, tiñamos un pouco olvidadas como ver a unha nena medrar desde a base e chegar ao primeiro equipo ou ver a xente da zona xogando ao máis alto nivel. É o momento de valorar eses pequenos detalles que ao mellor olvidas cos títulos. A afección de Burela sempre foi unha afección moi destacada en España, todos os clubes sufren cando veñen xogar a Vista Alegre, son a parte máis importante deste club e necesitamos o seu apoio igual ou incluso máis que nas campañas anteriores. Ao final as dificultades que nos imos atopar este ano van ser máis altas e imos tentar saltalas xuntos”, concluye.